زندگینامه شهید

بسم رب شهدا

 شهید نظر میکند به وجه الله  )امام خمینی(

 شهید علیرضا عامری فرزند محمد، در تاریخ ۲۵/ ۴ / ۱۳۴۹ شمسی در شهر رویان واقع در شهرستان شاهرود چشم به جهان گشود. ایشان پنجمین فرزند پدر و دومین پسر خانواده بود.

 در دوران شیرخوارگی حدود یکساله بود بنا به اقتضای شغل پدر(که کارمند رسمی راه آهن بود) بدلیل ارتقاءشغلی به نیم ایستگاه شفیع آباد (بین ایستگاه جاجرم_آزادوار) مهاجرت کردند.

پس از سه سال (یکسال بصورت مجردی و دو سال با خانواده) پدر در تابستان سال ۱۳۵2 به ایستگاه راه آهن شاهرود منتقل شد. ابتدا در منزل استیجاری وسپس خانه نیمه تمامی در مهدی آباد(شهرک ولی عصر) خریداری کردند. سپس از سال 1356بدلیل نیاز شغلی در خانه های سازمانی راه آهن ساکن شدند.

شهید دوران ابتدایی را در دبستان "شقاقی"  ودوره راهنمایی را در مدرسه "سید جمال اسد آبادی" راه‌آهن و دوران متوسطه را در دبیرستان "امام خمینی" شاهرود در رشته ریاضی فیزیک مشغول به تحصیل بودند،  سال 1366 که با احساس مسئولیت  ونیاز جبهه  به نیروی رزمی درس را ناتمام گذاشته راهی دوره آموزشی شد و چون حضرت امام خمینی رفتن به جبهه را واجب کفایی دانستند؛ به ندای ولی فقیه لبیک گفته وعازم جبهه شد.

 ناگفته نماند که تحمل رنج غربت و شرایط تنهایی در آن نیم ایستگاه موجب شد که ایشان از عُنفوان جوانی فردی صبور و با سلوکی خاص شوند. رفتاری که ایشان را از دیگران متمایز می‌کرد, "صبر و سلوک" و "نظم" در امور جاری و شخصی اش بود و همچنین شخصیتی "آرام و ساکت و تا اندازه ای  خجالتی"در اجتماع بود. ولی در خانواده و بین دوستان با رعایت موازین اخلاقی وادب بسیار "شوخ طبع و شاد"بود.

 مطالعه را با کتاب داستان راستان شهید مطهری شروع نمود و در کنار مطالعه کتب درسی به مطالعه کتب دینی و اجتماعی و مجلات علمی و پیام انقلاب(نشریه سپاه پاسداران) که برادر بزرگترش آبونمان بود می پرداخت.

 فراگیری "قرآن"را ابتدا نزد مادر وسپس در کلاسهای تابستانی نمایندگی امور فرهنگی را ه آهن که کارشناس خبره آن از سازمان تبلیغات مامور به خدمت شده بود فراگرفت .

 در اوقات  فراغت به جمع آوری "آلبوم تمبر" و "حل کردن جدول  علاقه خاصی داشت .

قبلا اشاره شد چون والده مکرمه ایشان اهل تلاوت قرآن بود، او نیز از همان کودکی قرآن را آموخت و قرآن را با صوت می‌خواند( منتها در خلوت و در نزد مادر و خواهر برادرها).

 الحمدالله در مسجدراه آهن در ایام ماه مبارک رمضان در دو نوبت ظهر ومغرب نماز جماعت برگزار می شد و شهید علیرضا به همراه پدر و یا برادر بزرگترش در مواقعی که درس نداشت شرکت می کرد و برخی اوقات با تشویق بابای مسجد مرحوم عرب احمدی مکبر نماز جماعت می شد.

  در فروردین‌ماه سال 1366  دوره آموزش نظامی را در پادگان سپاه در روستای کلا واقع در شهرستان سمنان گذراند و سپس در دو مرحله راهی مناطق جنگی جنوب و غرب کشور شد.

 مرحله دوم که در اردیبهشت 1367به غرب کشور اعزام شد و عملیات‌های آن منطقه در ماووت عراق  به ویژه در تپه های پنجگانه بود در اردیبهشت ۶۷ بود که دشمن عقب نشینی نمود.مناطق اصطلاحا" آزادسازی شد . در برگشت برای مرخصی با اصرار خانواده مواجه شد که ابتدا خواستند مانع رفتن وی شوند (چرا که فصل امتحانات بود و با شناختی که از وی داشتند که چند سال تلاش کرده بود برای کنکور آزمایشی) ولی ایشان اصرارداشتند,چون به فرمانده قول دادم که حتماً برمی گردم لذا ایشان بعد از یک هفته مرخصی دوباره در 14/3/67 بعد از اتمام مرخصی عازم منظقه شدند و در پاتک دشمن برای بازپس گیری مناطق آزادشده با آتش فراوان بمدت چهارالی پنج روز مقاومت کردند. او  کمک بی سیم چی فرمانده گروهان بود, و یکروز قبل از عقب نشینی کامل در تاریخ30/3/67 در اثراصابت  ترکش خمپاره به ناحیه سر وشدت موج انفجار به شهادت رسید. (روحش شاد و راهش پر رهرو)

تاریخ تولد : 25/4/1349 (12 جمادی الاول 1390)

تاریخ شهادت : 30/3/1367  ( 5 ذی القعده 1408 روز دوشنبه)

محل شهادت : منطقه گردرش، ماووت عراق

تاریخ خاکسپاری : 7/4/1367 ( 13 ذی القعده روز سه شنبه)

محل خاکسپاری: شهر رویان؛ شهرستان شاهرود

خصوصیات بارز شخصیتی شهید

<!-- [if !supportLists]-->1)    <!--[endif]-->اهل تهجد و نماز شب بود و بر اقامه نماز اول وقت تاکید داشتند. ابتدا نسبت به روخوانی قرآن کوشا و سپس به تلاوت با صوت علاقه‌مند و استمرار و اهتمام می ورزید.

<!-- [if !supportLists]-->2)    <!--[endif]-->اهل مطالعه کتب دینی، مجلات علمی وحل جدول اطلاعات جزء سرگرمی بعد از دروس خود بود.

<!-- [if !supportLists]-->3)    <!--[endif]--> به ورزش به ویژه فوتبال و والیبال علاقه‌ مند و در اوقات فراغت به ورزش می‌پرداخت.

<!-- [if !supportLists]-->4)    <!--[endif]--> خصلت های خوب وپسندیده شاخص او اعم؛ صله ارحام، وادب ونظم درامور شخصی واجتماعی را می توان نام برد

<!-- [if !supportLists]-->5)    <!--[endif]--> دراجتماع بسیار ساکت و محجوب ولی درجمع خانوادگی و دوستان با رعایت نکات اخلاقی و نزاکت؛بسیار شوخ طبع و بذله گو شناخته می شد.